Dom Dziecka w Żyznowie

Geneza Domu Dziecka w Żyznowie

Miejscowość Żyznów, w której znajduje się Nasz DDZ jest położona w południowo-wschodniej części powiatu strzyżowskiego nad rzeką Stobnicą.
Znajduje się w niej:

Wieś Żyznów ma bogatą historię i tradycję, opisane przez ks. Stanisława Piątka w publikacji „Żyznów, Bonarówka - na szlaku architektury drewnianej". Posiada wiele zabytków, liczne przydrożne kapliczki i krzyże. Dom Dziecka w Żyznowie mieści się w zabytkowym neoklasycznym pałacu, który powstał na przełomie 1949/1950 roku i istnieje do dziś. Na początku istnienia DDz mieszkało w nim 65 dzieci. Była to placówka przeznaczona wyłącznie dla chłopców. Dzieci wspólnie ze swoimi opiekunami prowadziły gospodarstwo rolne. Uprawiały działkę i hodowały zwierzęta.
Dyrektorami placówki w pierwszych latach jego istnienia byli m.in. Ciepliński Tadeusz, Stanisław Baran, Tadeusz Macedoński.

Rozwój Domu Dziecka

W 1976 roku obowiązki dyrektora objął Kazimierz Dudek. Budynek był w bardzo złym stanie. Przeciekał dach, stropy były przegnite, zawilgocone ściany. Wówczas podjęto remont kapitalny. Osuszono budynek metodą elektroosmozy. Wyniki remontowe wspierało Towarzystwo Nasz Dom z Warszawy, Spółdzielnia „Extra" z Chmielnika, WSiP z Warszawy, Zakład Energetyczny z Rzeszowa i wielu innych ofiarodawców. Cały czas Dom Dziecka wspierało Kuratorium Oświaty w Rzeszowie.

W 1994 roku zostaliśmy wylosowani do kwesty organizowanej przez Program 2 TVP w Warszawie gdzie na Placu Zamkowym w ramach akcji „I ty zostaniesz Świętym Mikołajem" otrzymaliśmy dużą pomoc. Ponownie przystąpiliśmy do tej akcji w 2004 roku we Wrocławiu. Dzięki pomocy remont kapitalny został ukończony. Ściany na głównych korytarzach oraz w świetlicach zostały wyłożone mozaiką. Zakupiono nowe wykładziny i dywany. Kolejnym wyzwaniem było wykonanie elewacji zewnętrznej budynku, co było możliwe dzięki środkom unijnym. Kolejną dużą inwestycją była wymiana dachu z pokrycia bachowego na piękną ceramiczną dachówkę, również przy pomocy środków unijnych oraz Starostwa Powiatowego w Strzyżowie.

01.01.2000r. Dom Dziecka przeszedł spod resortu oświaty pod resort pomocy społecznej. Rozporządzenie MPiPS określiło zasady funkcjonowania placówek i zobowiązało do etapowego planu działania do dochodzenia do standardów. Zadania te podjął i realizował p. dyr. Kazimierz Dudek. Po odejściu na emeryturę w 2007 roku dyrektorem placówki została pani Elżbieta Urban-Janusz.
Ponadto w Domu Dziecka zatrudnieni są pracownicy administracyjni i obsługowi jak: księgowy, samodzielny referent ds. administracyjnych, magazynier-intendent, kucharki, praczka, kierowca, konserwator, sprzątaczka. Wszyscy pracownicy starają się współtworzyć rodzinny klimat opuszczonemu przez najbliższych dziecku.
W placówce dzieci spędzają czas wolny oraz rozwijają swoje zainteresowania i uzdolnienia na różnego typu zajęciach. Dzieci mogą korzystać z następujących zajęć: plastycznych, komputerowych, dziennikarskich, kulinarnych, teatralnych, sportowo-turystycznych, ogrodniczych.

Od 2007 roku dzieci samodzielnie pod opieką wychowawcy przygotowują kolacje w aneksach kuchennych. W ramach zajęć dziennikarskich redagują gazetkę domu „Ja i inni".
Cały proces wychowawczy i opiekuńczy odbywa się między zadaniami jakie pełni placówka. Oparty jest zaś na określonych zasadach i normach zawartych w Statucie i Regulaminie Organizacyjnym Domu Dziecka w Żyznowie oraz planach pracy. Regulamin obejmuje cele i zadania placówki, zasady kierowania i przyjmowania oraz skreślania z listy wychowanków. Ponadto zawiera prawa i obowiązki wychowanków. Opiekun rodzinki opracowuje z dzieckiem indywidualny plan pracy. Jest on modyfikowany co 6 miesięcy. Współgospodarzem domu jest Samorząd Wychowanków. Ma on wpływ na życie domu, rozwiązywanie problemów wychowawczych, organizację czasu wolnego, imprez okolicznościowych, układanie jadłospisu, itp.

Historia pałacu w Żyznowie

Dom Dziecka mieści się w zabytkowym neoklasycznym pałacu. Został wybudowany w XIX w, w miejscu dawnego drewnianego dworu, istniejącego podobno już na przełomie XVII i XVIII w. Od strony parku pałac zdobi piękna kolumnada z korynckimi kapitelami.
Niegdyś budynek posiadał drewniane urządzenia wodociągowe, które około 55 lat temu zostały zmienione na metalowe. Dwór otacza rozległy zabytkowy park, pełen pięknych okazów starych drzew. Można tu jeszcze dzisiaj podziwiać aleje kasztanową i lipową oraz dwa dęby mające około 150 lat. Wśród drzew i krzewów widnieją jeszcze tu i ówdzie kamienne posągi i rzeźby.
Na przestrzeni lat właścicielami pałacu byli: Jabłonowscy, Łempiccy, Straszewscy. Ostatnim właścicielem posiadłości był Stanisław Bylicki, który nabył dwór od hrabiego Łosia. Żyznów należał do rodziny Bylickich do 1944r. Kiedy do wsi zaczęły się zbliżać wojska rosyjskie, wyprowadziła się ona do Krakowa. W czasie II Wojny Światowej w pałacu znajdował się szpital wojskowy dla żołnierzy rosyjskich. W 1944r. majątek został rozparcelowany przez władze ludową. Chłopi otrzymali 280 ha uprawnej ziemi. Okres powojenny to zmiany przeznaczenia pałacu. Znajdował się tu szpital przeciwgruźliczy i sanatorium.
W drugiej połowie 1949r. pałac został przejęty przez Kuratorium Okręgu Szkolnego Rzeszowskiego z zamiarem utworzenia w nim PDDz. Powstał on na przełomie 1949/1950r. i istnieje do dziś. W skład zespołu pałacowo-parkowego wchodzą: pałac, budynek gospodarczy, budynki mieszkalne oraz park. Całość otacza potok Bonarówka oraz rzeka Stobnica.